تأثیر راهبرد خوراک دهی بر تولید پروتئین نوترکیب در کشت ناپیوسته با خوراک دهی مخمر متیلوتروف پیکیا پاستوریس

مخمر متیلوتروف پیکیا پاستوریس یکی از بهترین میزبان ها برای تولید پروتئین نوترکیب به علت حضور پروموتر قوی الکل اکسیداز ? که با متانول القاء می شود، می باشد. در این پژوهش سویه نوترکیب پیکیا پاستوریس (gs115/his+ mut+) که به صورت درون سلولی آنزیم بتا-گالاکتوزیداز را تولید می کند، برای بررسی راهبردهای متداول خوراک دهی به منظور افزایش تولید پروتئین نوترکیب در طول کشت های ناپیوسته با خوراک دهی متانول به کاربرده شد. سه روش متداول خوراک دهی شامل شرایط سرعت رشد ویژه ثابت، اکسیژن حل شده ثابت و غلظت متانول ثابت بررسی شد و فعالیت الکل اکسیداز، فرمات دهیدروژناز و بتا-گالاکتوزیداز و تغییرات وزن خشک سلولی و غلظت متانول و فرمالدهید در طول فاز تولید مقایسه شد. با توجه به داده های به دست آمده، خوراک دهی متانول با µ ثابت (?-h ???/?) در بین سایر روش ها بهترین نتایج را نشان داد. نتایج مربوط به آزمایش های غلظت ثابت ? گرم بر لیتر متانول راضی کننده نبود که نشان دهنده ناکافی بودن غلظت ? گرم بر لیتر متانول برای القای کافی فعالیت الکل اکسیداز و فراهم آوردن کربن مورد نیاز برای رشد سلولی و تولید پروتئین نوترکیب است. بیشترین مقدار وزن خشک سلولی برابر با ?/??? گرم بر لیتر برای µ ثابت ?-h ??/? بدست آمد. روش do ثابت بیشترین فعالیت الکل اکسیداز برابر با u/mgcdw ????/? را نشان داد. حداکثر فعالیت ویژه فرمات دهیدروژناز در روش غلظت ثابت 6 گرم بر لیتر متانول حاصل شد. افزایش فعالیت بتا-گالاکتوزیداز در µ ثابت ?-h ???/? شدیدتر بود و بالاترین فعالیت برابر با ku/ml ?/??? در این روش خوراک دهی به دست آمد.